Zespół Pradera-Williego - wiecznie głodne dziecko - Artykuł
Styl Życia
Opublikowany przez:
Mela134
Autor zdjęcia/źródło: Zespół Pradera-Williego@pixabay.com
Pierwsze objawy zespołu Pradera-Williego występują już w czasie ciąży, gdy ruchy płodu są znacznie osłabione. Kolejne pojawiają się zaraz po urodzeniu. Od tego czasu do mniej więcej 3. roku życia dziecka obserwuje się objawy, takie jak niska masa urodzeniowa dziecka, obniżone napięcie mięśniowe (hipotonia), niedorozwój narządów płciowych zewnętrznych, słaby przyrost masy ciała, problem ze ssaniem oraz wolniejszy rozwój psychofizyczny. Dzieci z tym zespołem siadają dopiero około 12 miesiąca życia, zaczynają chodzić w około 24 miesiącu.
Od około 3. roku życia u dziecka pojawiają się nadmierny i trudny do opanowania apetyt i stopniowo rozwijająca się otyłość. Nadmierny apetyt czyli hiperfagia w późniejszym wieku ma charakter zaburzenia psychicznego, gdyż dziecko ma obsesję na punkcie jedzenia, np. potrafi go szukać nawet w śmietniku lub jeść produkty zamrożone. Przyczyną hiperfagii jest prawdopodobnie zaburzenie funkcji powodującej poczucie sytości.
Dzieci z zespołem Pradera-Williego mają wysoki próg odczuwania bólu.
U dzieci stwierdza się niedobór hormonu wzrostu. Mają one małe stopy i dłonie. Ich twarz wyróżnia migdałowy kształt oczu, wąskie czoło, wąska górna warga, a kąciki ust są skierowane ku dołowi.
Dzieci z zespołem Pradera – Williego bardzo późno dojrzewają płciowo. Pierwsza miesiączka pojawia się u kobiet około 30. roku życia. Również występuje u nich hipogonadyzm, którego skutkiem jest dysfunkcja jajników i jąder. Przy chorobie występują bezdechy senne lub narkolepsja i często pojawia się boczne skrzywienie kręgosłupa. W późniejszym wieku mogą występować nieuzasadnione napady złości, a nawet agresji. Dzieci z tym zespołem są bardzo uparte.
Zespół Pradera-Williego może doprowadzić do rozwoju osteoporozy, cukrzyca typu 2, problemów żołądkowych. Kompulsywne objadanie się bywa przyczyną zadławień, zatruć, ostrego rozdęcia żołądka, a także zakrzepicy naczyń i niewydolności krążeniowo-oddechowej. Może nawet dojść do rozwoju nowotworów.
Zespół Pradera-Williego stwierdza się wykonując badania genetyczne i endokrynologiczne. Określają one działanie przysadki i podwzgórza. Następnie przeprowadza się diagnostykę otyłości i hipogonadyzmu.
Dzieci z zespołem Pradera-Williego docelowo potrzebują opieki genetyka, endokrynologa, dietetyka i gastrologa, fizjoterapeuty, okulisty i psychiatry. Kiedy noworodek ma problemy ze ssaniem pokarmu, trzeba zastosować zgłębnik dożołądkowy. Ponadto dziecku podaje się hormon wzrostu. Przy stwierdzeniu skrzywienia kręgosłupa konieczna jest rehabilitacja, natomiast w późniejszym wieku, gdy zaczynają pojawiać się zaburzenia zachowania, potrzebna będzie opieka psychologiczna.
ZOBACZ RÓWNIEŻ:
Pokaż wszystkie artykuły tego autora
Nie masz konta? Zaloguj się, aby pisać swoje własne artykuły.
Tworzymy społeczność rodziców
Adres redakcji:
ul.Białowieska 7/9 lok. 34
04-063 Warszawa
Napisz do nas:
info@familie.pl
Familie.pl – Internetowa Społeczność Rodziców. To Portal dla rodziców tworzony przez rodziców. Szczegółowy opis ciąży – tydzień po tygodniu, fazy porodu – przełam swój strach i nie bój się pytać. Na specjalnym forum dla rodziców znajdziesz rozwiązania wszystkich swoich problemów. Nasi eksperci – lekarze, prawnicy i wielu innych za darmo udzielają porad dla rodziców. Ślub i wesele, Ciąża, Rodzice – to tylko niektóre tytuły naszych serwisów. W każdym z nich znajdziesz coś dla siebie. Przyłącz się do nas!
Partner serwisu: 
